De taal van haar huid
Vreemd om te zien,
in haar spiegel,
toch is ze blij en tevreden
met haar kipfilets.
Contrasten op de ladder
van het licht,
tree voor tree,
de noodzaak,
de afrekening,
het schoonheidsverval
volgens de media.
Ontkenning van het waard
zijn ouder te worden,
ze is nog lang niet
krakkemikkig, of
seksueel onaantrekkelijk,
ze heeft geen angst
voor eenzaamheid, of
dementie.
Ze gaat het ouder worden
niet verstoppen,
ze viert het dat de schijn bedriegt,
het hakt er in, dat
schoonheid
van binnen moet zitten.
Ze is verdraagzaam,
ze spreekt recht, over
wat kromgetrokken is,
ze masseert, wat
is gerimpeld,
ze kan zeker met haarstukken en
hoge hakken,
waardig oud worden.
Ze houdt de schoonheid
van haar jeugd
gevangen
in haar ziel.
Vers: Ben F. Wesdijk
Vorige
