Een lange vrouw

Een lange vrouw,
tegenover mij,
zat in de trein,
ik wist nog niet, wat
zij daar zat te zijn,
ze zei :”Niet veel”, maar
voor een deel, wist zij,
ook niet, of
het verhaal, mee
zou gaan of niet,
opeens sprak zij,
haar ogen dicht, gericht
naar mij, normaal
is het verhaal,
dat ik vertel,
voor mij,
maar non-verbaal,
brak haar verhaal,
in stukken,
het was voor mij.

Vers: Ben F. Wesdijk