Herfst 2
Wij zijn als mens
een blad tussen de bladeren
Herinneringen vallen in stukken
en vervagen de stilte
Al die jaren plukten we seizoenen
als limoenen
Het bos is klam,
vol paddestoelen
We kunnen er niet eens op zitten
Normen en waarden
werken als zwaarden
We veranderen, net als
het bericht over het weer
als het gaat over vrede, gelijkheid,
liefde of pianospel en brandende violen
Ik zie de herfst in je ogen maar
als ik je gezicht in mijn handen neem en
een kus druk op je lippen,
zomert de winter
weer terug in de lente
We vliegen met de wind en
als je het niet meer ziet zitten,
herinner je dan aan deze dag
we doven nooit ons vuur en gaan niet liggen pitten
Vers: Ben F. Wesdijk
Vorige
