Ik stierf in jouw armen vannacht
Zag jou als een bloem
alleen en kleurig
je groeide op de rotsen
het moet iets zijn geweest wat je zei
tekende jou maar in gedachten
en stierf in jouw armen vannacht
je dagboek op het nachtkastje
overal gebroken harten om je heen
geen reden je zo te voelen
het moet iets zijn geweest wat je zei
niemand let meer op je vleugels
ik stierf in jouw armen vannacht
niemand hoort meer jouw gezang
geen mens let meer op jouw schoonheid
je voelt geen wind meer op je wang
het moet iets zijn geweest wat je zei
had weg moeten lopen
maar stierf in jouw armen vannacht
ik ben in jouw armen gestorven vannacht
het moet een soort kus zijn geweest
in een lange hete nacht
Vers: Ben F. Wesdijk
Beeld: Nel van Otzel
Vorige
