Lang houdbaar
Om de huizen stond een muur,
voor de mensen in het zuur,
geef mij maar een kasteel zei een, en
slingerde met zijn linkerbeen.
De stalen deuren vallen niet licht,
ze klappen als het ware dicht,
met spijlen en wat stalen stangen,
om te voorkomen, dat
de kind’ren naar buiten zouden hangen.
En daar buiten staat de vrijheid,
te kijken naar het beeld van blijheid,
al een beetje door de zon verweerd, maar
in de huizen, zaten muizen,
die het lachen waren verleerd.
Maar jaren later, vielen deuren open,
voor enkelen werd het licht,
weer half ontsloten, en
buiten in de afgelopen tijd, hadden
ze het blijheidsbeeld weer afgebroken.
Vers: Ben F. Wesdijk
Vorige
