Niet gebroken
Een negatieve justitiele tendens, werd
voor mij de wens van de gedachte,
het stond voor mij reeds vast, dat
betrokkenen het beeld verkrachtten.
Vreselijk was het, te
moeten ervaren, dat
eerst de verdachte, alles zelf
maar moest verklaren.
De puntentelling zat wat scheef, en
werd aan de leiding toegekend,
wie de meeste had,
die werd verwend.
Wie de minste had, die
zou het weten, het
slachtoffer werd zonder
enig weerwoord opgesloten, en
door de buitenwacht vergeten.
Je moet bijzonder sterk zijn,
hopen op een beter leven, in
de gevangenis, daar
ben je niet normaal, je
zou kunnen gaan beven.
Met stukjes, met beetjes,
trachten ze jou te vernielen, of
braken spaken, uit
je wielen.
Maar hoe wij er ook tegen keken,
vernielen oke,
verslagen oke, maar
we zouden nooit van z’n leven breken.
Vers: Ben F. Wesdijk
Vorige
