Utrecht aan zee
Door haar mooie blauwe ogen,
zie ik de zee,
zij kijkt haar wereld in,
een leuke vrouw,
dochter van een Jager,
politiek voor wetenschap,
geruild,
ze gaat de geschiedenis in,
voorgoed,
zinnelijk hijst ze mannen in een pak,
ze is gul met woorden,
ze vist de letters uit haar soep,
een vrouw van gewicht,
ze heeft begrip, en
in gedachten kus ik haar lippen,
waardoor mijn wangen warm aanvoelen
van haar dijen.
Haar liefde wint het van de haat,
tegen verlate treinreizen,
waar zijn de afgelopen jaren
van vrouwenliefde gebleven ?
Volgens de dienstregeling
van de Dhammapada,
gaat ze binnenkort haar klooster in,
de stilte,
het gebed,
deugdzaamheid,
het geschrift,
zonder inspanning,
bewustzijn,
concentratie,
meditatie.
Het leven,
duurt
maar een week,
daarna
een historische kus,
gevormd door de tijd,
kus.
Vers: Ben F. Wesdijk
Vorige
