In vuur en vlam
Ik wacht,
voortdurend op een kus,
blaas ze
langs velden
en langs wegen,
meestal gaan ze
verloren in de regen.
Verleden week,
ging er een in een fles,
wierp ze in zee,
bijna uit het zicht.
Wat er zichtbaar was,
was het witte vel
met mijn gedicht.
Met een krul
in iedere hoofdletter,
een plaatje van een zeehond,
wat regels over zon,
warmte,
liefde
en wat mooie woorden.
Ik hoop zo,
dat deze kus
bij jou is aangekomen
en als hij weer niet kwam
staat toch mijn hele hart
voor jou
in vuur en vlam.
Vers: Ben F. Wesdijk
Vorige
