Levenskunstenaar
Op de stromen van het leven,
gaan we heel snel,
kopje onder,
in het patroon van de dagelijkse sleur,
en zo
raak je je bestemming kwijt,
en ga je op zoek naar de kern, die
je zomaar niet kan vinden,
binnenin,
vind je de stilte,
middenin je ziel,
een onderbuikgevoel,
een gedachte,
in angst,
toets je het vertrouwen,
tot aan je knieen in de modder,
met een hand op je buik,
kan het grote lijden gaan beginnen,
een illusie, en
er komt vreugde,
en sluit vrede
met jezelf.
Vers: Ben F. Wesdijk
Vorige
